Leonie Dijkstra is na haar studie Algemene Cultuurwetenschappen / Theaterwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam aan de slag gegaan als marketeer bij diverse culturele organisaties, waaronder bij Schweigman&, Frascati Theater, Dries Verhoeven, Lotte van den Berg en Nicole Beutler. Tegenwoordig werkt Leonie bij Theaterzaken Via Rudolphi en doet daarnaast ook freelance werk.
De maandag begin ik met het maken van een weekplanning. Het is behoorlijk hectisch op dit moment en ik kan nogal chaotisch zijn, dus voor nu is het vooral van belang om overzicht te houden.
In februari/maart heb ik ongeveer om de twee weken een première, een lopende tour van Golden Palace die de komende weken nogal wat aandacht vraagt en daarnaast ben ik bezig met een aantal projecten die pas veel later zullen spelen, maar nu al wel in de opstartfase zitten.
’s Avonds staat de 10de dag lezing van de Vriend N.V., de nieuwe voorstelling van Opium voor het Volk, op het programma.
Dit is een exclusieve lezing waarbij de cast de voorstellingstekst leest voor donateurs, fondsen, medewerkers en andere nauw betrokkenen. Artistiek leider en schrijver van Opium voor het Volk, Willem de Vlam, staat de hele middag al in de keuken om een grote pan pompoensoep te maken die geserveerd gaat worden tijdens de lezing.
Ondertussen krijgen wij de opdracht om hond Casper te vermaken en af en toe een balletje te gooien – waar hij (de hond dus, niet Willem) dan vervolgens heel hard en ook vooral met heel veel lawaai, achteraan kan rennen.
Zus Kiki komt vanavond bij me eten. Kiki is Hoofd Communicatie bij Frascati en is eigenlijk niet mijn ‘echte’ zus, maar wel een hele goede vriendin. Ik heb altijd al een grote zus willen hebben, dus die wens is op mijn 35ste dan toch eindelijk uitgekomen. 🙂
Vanavond staat er een Indiase curry op het menu. Deze heeft behoorlijk wat voorbereidingstijd nodig, dus ik heb ‘m afgelopen zondag al klaargemaakt. Maar ik wil ook zelf naan maken, dus zoals een echte bakker betaamt sta ik voor dag en dauw op om brood te bakken.
De werkdag begint met een productieoverleg van Opium voor het Volk. Onderdeel op de agenda is o.a. de teaser die voor de voorstelling De Vriend N.V. geschoten moet worden. Regisseur Paul Knieriem heeft samen met Joost van Hezik een tof plan bedacht, maar daar hebben we eigenlijk wel een chique huis voor nodig, of in ieder geval een locatie die ‘oud’ geld uitstraalt.
Niemand van de aanwezigen kent iemand wiens huis daar eventueel geschikt voor zou zijn, en we beseffen dat we ook wel veel van mensen vragen. Het is toch een behoorlijke invasie die zo’n huis binnendringt: in totaal gaat dat om 9 mensen. Uiteindelijk besluiten we dat het misschien toch handiger is om een soortgelijke setting in de repetitiestudio te bouwen.
Na het productieoverleg heb ik een afspraak met Ingrid Kuijpers, artistiek leider van Golden Palace. Ik werk op dit moment als freelancer voor haar voorstelling Restaurant Amore. Ingrid vertelt over de projecten die zij komende twee jaar op de planning heeft staan en vraagt zich af of ik daar ook de marketing en publiciteit voor wil blijven doen. Het zijn leuke projecten, dus natuurlijk wil ik dat!
Kiki staat rond 18:30 uur bij mij voor de deur en het eten staat dan al klaar om opgediend te worden. Rond 20:00 uur fietsen we samen naar het Compagnietheater, want we gaan samen naar de voorstelling Nobody Home van theatermaker Daria Bukvić.
Deze voorstelling heeft de afgelopen maanden ontzettend veel media-aandacht gegenereerd, de gehele tour was binnen no time uitverkocht en ik hoor bijna alleen maar positieve reacties. Ik ben dus heel benieuwd!
De voorstelling is inderdaad meer dan de moeite waard en voor iedereen die ‘m nog niet gezien heeft: niet getreurd! Via Rudolphi is op dit moment bezig met de verkoop van de voorstelling, dus Nobody Home is in seizoen 15/16 opnieuw te zien in de theaters. Kiki en ik drinken na afloop van de voorstelling nog een aantal biertjes en als de laatste ronde wordt omgeroepen, is het hoog tijd om naar huis te gaan.
Vandaag rond ik onder andere het drukwerk van de voorstelling Liefdeslied af. Dit is de nieuwe voorstelling van Rob Ligthert (regie) en Peer Wittenbols (tekst) die op 27 februari in première gaat in de Schouwburg Haarlem.
Ondertussen zit ik toch nog een beetje in mijn maag met die teaser van Opium voor het Volk. Ik ben een bang dat het er toch wat cheap uit gaat zien als we zelf een chique huis gaan nabootsen in de repetitiestudio. Daarbij scheelt het natuurlijk zoveel gedoe en tijd als we wél kunnen filmen in een bestaand huis. In het kader van niet-geschoten-is-altijd-mis besluit ik er toch nog even een mailtje uit te gooien naar een aantal mensen uit mijn netwerk.
En ja hoor, met succes! Kiki mailt me ’s middags dat zij iemand kent met geschikt huis. Sterker nog, ze heeft deze persoon al gepolst en we zijn welkom. Maandag ga ik met Paul en Joost op locatiebezoek.
’s Avonds eet ik bij Leonoor, een goede vriendin van me. Leonoor heeft een (heel knap) baby’tje van net een half jaar en hoewel ik ‘m nog niet eens zo heel lang geleden nog had gezien, sta ik er elke keer weer versteld van hoe snel die kleine mensjes groeien en veranderen.
Deze dag staat vooral in het teken van persbenadering voor de voorstelling Liefdeslied. Ik richt me deze keer vooral op radio en televisieprogramma’s. Bij één programma heb ik meteen beet: Koffietijd wil actrice Anneke Blok graag uitnodigen voor een uitzending rond premièretijd. Superleuk dus! Nu maar hopen dat Anneke zelf ook wil en kan.
Via Rudolphi heeft sinds kort een nieuwe website en ’s middags staat er een afspraak gepland met de webbouwer om wat puntjes op de i te zetten. De afspraak wordt afgesloten met een champagnemomentje met alle kantoormedewerkers om te proosten op de goede samenwerking én om te vieren dat de site na veel bloed, zweet en tranen online is!
Na de borrel fiets ik naar Frascati. In het verleden heb ik een aantal keer op freelancebasis op de communicatieafdeling gewerkt, nu werk ik nog in het theater als (vrijwillige) zaaldienst. Na al die jaren blijft Frascati nog steeds een van mijn favoriete theaters, dus ik vind het leuk om op deze manier toch nog betrokken te blijven bij dit theater. Extra leuke bijkomstigheid is dan natuurlijk ook dat je alle voorstellingen gratis kunt zien.
Voordat mijn dienst begint eet ik nog even wat in het Frascati Cafe, lees de krant en pak m’n Macbook uit m’n tas om nog een beetje te werken.
Meestal werk ik op vrijdag thuis of zoek ik ergens in de stad een fijn café om te werken, maar soms is het handiger als ik op vrijdag wel naar kantoor kom. Zo ook vandaag. In de ochtend staan er twee gesprekken gepland met potentiële stagiairs en ’s middags heb ik een fotoshoot voor het nieuwe campagnebeeld voor Guess Who’s Back van de YoungGangsters.
Guess Who’s Back wordt een grootschalige locatievoorstelling en gaat vanaf juni spelen op de zomerfestivals en volgend seizoen speelt de voorstelling in samenwerking met een aantal theaters op locatie.
Aristiek leiders Lotte Bos en Annechien de Vocht zijn beiden de komende maanden slecht bereikbaar en komen pas terug als de repetities bijna beginnen. Voor hun vertrek wil ik dus heel graag een aantal marketing- en publiciteitszaken afgerond hebben en dat geldt dus ook voor het maken van het campagnebeeld.
Lotte, Annechien, vormgever Joost de Haas en ik hebben vorige week een uitgebreide brainstorm gehad waar uiteindelijk een concept voor een beeld uit is gekomen waar we allemaal achter staan. Vlak voordat de shoot begint bedenk ik me opeens dat Joost had verteld dat hij vandaag jarig is, dus productieleider Maartje rent nog snel even naar de winkel om een taartje te halen.
De shoot verloopt voorspoedig en hoewel de foto die hierbij geplaatst is er wellicht een beetje opmerkelijk uitziet, kan ik inmiddels al wel vertellen dat de eerste schetsen er al veelbelovend uit zien!
’s Avonds heb ik niets gepland staan. Toen ik vanmorgen opstond leek het een aantrekkelijk idee om een avondje languit op de bank voor de tv door te brengen, maar ik blijk daar toch iets te onrustig voor te zijn. Ik kruip toch nog even achter de computer om wat werkzaken af te ronden en ga daarna met een iets geruster hart naar bed.
‘s Ochtends pak ik de trein naar Haarlem, want ik ga op bezoek bij Mara. Mara is een van de artistiek leiders van Theatergroep De Warme Winkel en heb in het verleden jarenlang voor hen gewerkt. Ik had Mara alweer een tijdje niet gesproken, dus het was heel fijn om haar weer eens te zien.
Het is bovendien schitterend weer buiten, dus we brengen met haar kindjes van twee en bijna vier een kort bezoekje aan de buurtspeeltuin. Nadat de kinderen fanatiek hebben rond gestampt in de plassen, besluiten we om weer naar huis te gaan. Het zonnetje mag dan wel volop schijnen, maar als je kleddernat bent geworden is het buiten toch opeens weer erg koud.
Rond een uurtje of 3 ben ik weer thuis, ik doe even snel boodschappen want Femke komt eten. Femke is dol op kip, dus het ligt redelijk voor de hand dat ik het allerlekkerste kiprecept dat ik kan vinden voor haar ga maken.
De groente was ik alleen wel even vergeten, dus probeer nog iets semi-gezonds in elkaar te flansen met wat verdwaalde tomaten, uien en koriander die ik nog in de koelkast vind.
Vandaag mag ik van mezelf een klein beetje uitslapen: het is tenslotte zondagochtend. Echter, ik ben rond 07.30 uur al klaarwakker en besluit toch maar uit bed te stappen.
Omdat het nu zo druk is, mag ik van mezelf één dag in het weekend helemaal vrij zijn, maar die andere dag moet ik wel echt een beetje werken. Die vrije dag heb ik gisteren al achter de rug, dus vandaag moet ik echt even een paar uurtjes aan de bak.
Gelukkig niet heel lang, want ’s middags ga ik naar de voorstelling HORROR van Jakop Ahlbom in Theater Bellevue. Indrukwekkend! En wat moet het ongelooflijk veel werk zijn geweest om die voorstelling te maken.
Na afloop van de voorstelling heb ik met Nora afgesproken. Nora is een goede vriendin en tevens bedrijfsleider van de Smoeshaan en zit na de voorstelling al op me te wachten.
We hangen een paar uur aan de bar en ’s avonds ben ik nét op tijd thuis voor een nieuwe aflevering van Boer Zoekt Vrouw. Kaarsjes aan, gordijnen dicht en languit op de bank. De ultieme afsluiting van het weekend. Laat de nieuwe werkweek maar komen. Ik ben er weer helemaal klaar voor!
Tot zover de week van Leonie Dijkstra. Ben jij of ken jij een cultuurmarketeer die ook zijn of haar week wil delen? Tip ons via mail of Twitter.