Hanna van Mourik Broekman is theaterregisseur, en werkt onder de naam Tg Nomen aan projecten die zich kenmerken door een samenwerking met het publiek, van de researchperiode tot en met de theatervoorstelling.
Op dit moment werkt ze aan het theatervijfluik ‘De vergeten mens’. Hierin toont ze hoe mensen hun leven beschouwen vanuit vijf verschillende leeftijdsstadia, vanuit verschillende sociale klassen, op verschillende locaties, door middel van verschillende disciplines. Beginnend bij de stervende mens, reist het vijfluik terug door een mensenleven, om te eindigen bij de geboorte. Met dit project is Hanna op zoek naar de ongelijkheden en vooroordelen in de samenleving.
“In de toekomst willen wij de organisatie van de publiciteit een wending geven door een social engineer aan te trekken. Iemand die als een verkenner op zoek gaat naar mogelijk draagvlak, nieuw publiek en samenwerkingen in een stad.”
Sinds vijf jaar ben ik afgestudeerd en actief als theaterregisseur. Ik weet niet anders dan mij te moeten verhouden ten opzichte van dit thema. Het heeft mij als theatermaker sterk laten nadenken over hoe ik mij verbind met een publiek. En in de dagelijkse praktijk betekent het dat ik in de voorbereiding veel nadenk over de publicitaire en financiële kant van het maken van mijn voorstellingen.
Bij het afgelopen project hebben verschillende organisaties zich beziggehouden met de publiciteit, waaronder het Grand Theatre in Groningen en Podium Bloos in Breda. Voornamelijk in de voorfase ben ik zeer betrokken bij dit proces. Ik zie marketing niet alleen als een commercieel gegeven, maar bekijk het ook als kunst. Door acties, beelden en zichtbaarheid wil ik reuring in een stad creëren. Ik wil buiten de theatermuren te zien zijn; we willen, net zoals een stukje beschilderde kauwgom op een stoeprand (Ben Wilson), kunst op straat zijn.
In de toekomst willen wij de organisatie van de publiciteit een wending geven door een social engineer aan te trekken. Iemand die als een verkenner op zoek gaat naar mogelijk draagvlak, nieuw publiek en samenwerkingen in een stad. Een social engineer is in mijn ogen een kunstenaar die vanaf het begin van het proces gelijk met mij optrekt en ideeën ontwikkeld. Diegene kan de publiciteit aansturen zodat ik mij volledig op het maken van mijn voorstelling kan storten. Maak het publiek medeverantwoordelijk voor het project en leg daarmee een verbintenis.
Mijn marketingmotto is: ‘Maak het publiek medeverantwoordelijk voor het project en leg daarmee een verbintenis’. Ik ben van mening dat wij als kunstenaars de juiste balans moeten vinden als het op ondernemerschap aan komt. Ik maak theater voor een publiek. Maar dat betekent niet dat ik precies maak waar het publiek om vraagt. Soms wil je een publiek ergens op wijzen waar het niet per se op zit te wachten, ook dat zie ik als mijn taak. Wat ik wel belangrijk vind, is dat we de drempel van onze theaters verlagen.
Ik geloof erin dat we een publiek medeverantwoordelijk kunnen maken voor de kunst die ze zien, zonder dat het aan artistieke kwaliteit inboet. Al in een vroeg stadium betrek ik mijn publiek bij mijn projecten door me naar hen toe te begeven, in plaats van te verwachten dat ik ze met een poster naar mij toe krijg. Door mensen persoonlijk te betrekken bij het project, treden zij tevens als ambassadeurs op om nieuw publiek aan te trekken.
Ik vind het Noord Nederlands Toneel vaak erg krachtig op inhoudelijk en marketingvlak. Ze werken maatschappelijke thema’s uit en verbinden zich enorm met de stad en zijn inwoners. Met de voorstelling ‘Elf minuten‘ traden de acteurs bijvoorbeeld voorafgaand aan de voorstelling op de Grote Markt in Groningen op met een kort spektakel. Hiermee bereikten ze enorm veel nieuw publiek. Ze werken vaak met mooie randactiviteiten die aansluiten op het inhoudelijke thema van de voorstelling.
Tot zover het interview met Hanna van Mourik Broekman. Meer over haar werk en projecten vind je op de website van Tg Nomen. Ben jij of ken jij een maker in de cultuursector met een bijzondere visie of marketing? Tip ons dan via mail of Twitter.