Al die jaren dat ik in PR werk heb ik een mening (sterker nog, een hele sterke mening) en zet ik die juist in voor de PR van anderen. Mijn mening komt dus niet zo vaak in de spotlight. Maar zo nu en dan wordt mij gevraagd wat ik denk dat PR is, en vooral wat PR gaat worden. Ik probeer antwoord te geven door de onderstaande drie vragen te beantwoorden. Heb jij een andere mening? Ik hoor ‘m graag, want discussiëren over mijn vak vind ik altijd leuk om te doen.
PR 1.0 is voor mij heel erg verbonden met de ‘oude’ manier van communiceren: boodschap – zenden (ruis) – ontvanger. Eénrichtingverkeer twee kanten op en vooral geen conversaties. Als er al in verschillende doelgroepen wordt gedacht is het: “dat vinden ze vast interessant”. OK, ik schets misschien een erg zwart beeld, maar ik ben blij dat 2.0 er is. Persoonlijk, maar vooral ook voor PR. We zijn er met zijn allen zo aan toe!
2.0 is voor mij echt ‘een goed gesprek’ met elkaar: luisteren, praten, meedenken, delen. En dat via alle middelen die er zijn, zolang die passen bij het gesprek. Dat zijn er veel: 1-op-1, telefoongesprekken, e-mail conversaties, Tweets en Facebook posts (direct of algemeen), Pinterest boards, persberichten en -bijeenkomsten, teksten op websites, whitepapers, filmpjes, foto’s, (audio-)interviews, flashmobs en rondleidingen. Daarnaast berichten via andere (social) media zoals Foursquare, LinkedIn, Instagram, Snapchat, Scribbl, Slideshare, etc en natuurlijk ook een gewone ouderwetse brief of zelfs een ansichtkaart. Je kunt de conversatie op allerlei manieren beginnen en voortzetten.
Ik ben een alleseter op het gebied van informatie. Ik surf en volg veel via diverse social media en ook via direct zoeken op internet en duidt dan voor mezelf de informatie: relevant, informatief, inspirerend, toepasbaar, oud, nieuw, etc. TED-talks en Universiteit van Nederland zijn ook inspirerend. Soms is de informatie of het idee niet direct toepasbaar, maar brengt het me via associatie op andere ideeën. Dat is goed. Ik deel veel met anderen, wissel uit, zonder dat daar meteen iets tegenover staat.
Natuurlijk bezoek ik graag inhoudelijke bijeenkomsten. Veel van wat ik nu toepas komt (ook) uit gezond verstand en ervaring. Vervelende voorvallen van vroeger leveren leerpunten op voor de toekomst. Doen zoals je zelf behandeld wil worden… want journalisten (bloggers, vloggers, tweeters, opniniemakers, publiek) zijn ook net mensen. Dus luisteren naar je doelgroep(en) in plaats van aannames te doen, ga conversatie(s) aan in plaats van alleen maar zenden, zorg voor goede content (content gaat altijd voor vorm) en pas je manier en moment van aanspreken.
Ik verheug me erg op nog meer interactie, informatie die mij gaat vinden (in plaats van dat ik het vind) en de verdergaande integratie van PR, (corporate) communicatie, social media, marketing en Public Affairs (lobbyen). Ik merk in praktijk dat ik niet altijd de grenzen zie die anderen aan hun vakgebied verbinden, en die ook niet wil zien.
Één van de zaken waar ik me zorgen over maak is hoe om te gaan met de persoonlijke informatie die op straat ligt. Niet voor mezelf, maar bijvoorbeeld voor de studenten die ik nu les geef. Vanaf dat je klein bent wordt er persoonlijke informatie over je gedeeld, zonder dat je daar invloed op hebt. Maar het kan vervelend uitwerken, en je je levenslang achtervolgen. En zeg nu eerlijk, niemand wil toch als een Amerikaanse presidentskandidaat met elke misstap in zijn leven geconfronteerd worden als je gaat solliciteren? Ik heb er geen oplossing voor, maar vind dit wel iets waar we samen naar moeten kijken.
Reserveer nu voor de tweedaagse cursus PR
Wil je meer leren over een effectieve PR-strategie? Op 12 februari en 19 maart 2019 is de tweedaagse cursus PR o.l.v. Nicole de Boer. Bekijk het programma en meld je aan.