Kansen voor CRM in de cultuursector? Geen kunst!

#Data
22 mei 2023

Customer Relationship Management is binnen de cultuursector inmiddels een bekend begrip. Bijna alle cultuurmarketeers onderkennen tegenwoordig het belang van CRM en gebruiken termen als segmentatie, personalisatie en klantloyaliteit. CRM-platforms zijn de afgelopen jaren echter flink veranderd. Benutten cultuurbedrijven de kansen die CRM ze biedt?

Door Bas Verhoeven
marketingconsultant
Dit artikel verscheen eerder op Frankwatching
Fotografie

Clem Onojeguo – Pexels

Martin de Ariba

Om deze vragen te beantwoorden, neem ik eerst een stap terug om te kijken naar de veranderingen die de cultuursector heeft ondergaan en de (marketing)uitdagingen die daarvan het gevolg zijn. Vervolgens ga ik in op de actuele ontwikkelingen binnen CRM en de belangrijkste functionaliteiten van moderne CRM-platforms. Daarna zal ik kort stilstaan bij de mate waarin deze CRM-functionaliteiten worden toegepast in de cultuursector. Om op basis daarvan te komen tot enkele conclusies en aanbevelingen.

Veranderingen in de cultuursector

Voor cultuurbedrijven is de wereld afgelopen decennia behoorlijk veranderd. Als we de corona-epidemie even buiten beschouwing laten, zijn er meerdere trends aan te wijzen die een blijvende impact hebben op de sector. Ik licht er drie uit: digitalisering, een veranderend subsidieklimaat en diversiteit en inclusie.

1. Digitalisering

De voortschrijdende digitalisering van onze maatschappij heeft uiteraard ook invloed op de cultuursector. Digitalisering grijpt in op meerdere vlakken. Om te beginnen bij het creatie- en productieproces. Denk bijvoorbeeld aan 3D-ontwerpsoftware en 3D-printers waarmee je driedimensionale kunstwerken kunt maken. Maar ook nieuwe online distributiekanalen zijn ontstaan. Zoals muziekstreamingplatforms als Spotify en filmstreamingplatforms als Picl. Tenslotte hebben online marketing en social media de promotie van cultuur ingrijpend veranderd.

2. Subsidieklimaat

Het subsidieklimaat van de cultuursector in Nederland is in de loop van de tijd stevig aangepast. Hierbij is er meer nadruk komen te liggen op prestatiegerichte subsidies en eigen inkomsten. Subsidies worden in de regel toegekend op basis van de prestaties van een culturele instelling. Zoals het aantal bezoekers of de artistieke kwaliteit van een voorstelling. Dit betekent dus dat de instelling bij het aanvragen van de subsidie aannemelijk moet maken dat bepaalde prestaties ook geleverd gaan worden.

Vanzelfsprekend heeft deze verandering van het subsidieklimaat aanzienlijke gevolgen voor de hele cultuurketen. Van de ‘makers’ tot de instellingen (als musea, theaters en filmhuizen) die de culturele producten promoten en distribueren. Kortgezegd: de vrijblijvendheid is eraf. Er moet geleverd worden, op artistiek niveau én publieksbereik.