Bij innovatie gaat het om het creëren van meerwaarde in een onzekere en onvoorspelbare situatie. De interpretatie van de mogelijke meerwaarde bepaalt welke keuzes er worden gemaakt. In veel situaties is er geen logisch sluitend bewijs over welke keuze zal leiden tot de meeste waarde. Veel keuzes over innovatietrajecten worden dus niet op basis van logica gemaakt, maar op basis van de ervaring en intuïtie van de besluitvormers en hun onderliggende aannames en overtuigingen. En precies hierin schuilt een gevaar voor de culturele sector.
Wat in de culturele sector opvalt, is dat veel culturele organisaties – uitzonderingen daargelaten – moeite hebben met innoveren. Ze hebben moeite met het creëren van iets dat er nog niet was. Moeite met het vinden van bestendige nieuwe verdienmodellen. Moeite met het loskomen van het opium van blockbusters. En bijvoorbeeld moeite met het krijgen van een divers publiek.
Maar, waarom lukt het complexe bedrijven als DSM en ASML dan wel om te innoveren? DSM heeft zichzelf meermalen opnieuw uitgevonden. Van Dutch State Mines, naar bulkchemie, naar fijnchemie naar material science en life science. En wat te denken van ASML dat steeds weer innoveert op het gebied van lithografie ten behoeve van het maken van chips. Dat zijn echt tough cookies.
Merk- en organisatieadviseur Patrick van Thiel recenseert bestseller 'Loonshots' van Safi Bahcall. Wat kun je als cultuurmarketeer met dit gedachtegoed?
In december 2020 ontwikkelde de Kleine Komedie de daverend populaire adventskalender. Hiermee maakten zij een vliegende start met online programmering.
Met voorbeelden van o.a. Anne Frank Stichting, Nederlands Dans Theater & Rotterdams Philharmonisch Orkest.