Op 3 oktober 2017 werd in Veem House for Performance in Amsterdam de Fair Practice Code 1.0 aangeboden aan de missionair minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW), Jet Bussemaker. De Fair Practice Code biedt een kader om duurzaam, eerlijk en transparant ondernemen en werken voor iedereen in de culturele en creatieve sector mogelijk te maken.
Het proces dat leidde tot de code begon bij de ideevorming van theatermakers en beeldend kunstenaars over de cultuur van (over)morgen. Twee jaar geleden verzamelden zich tijdens Nieuwe Grond (onderdeel van het Nederlands Theaterfestival) verschillende kunstenaarsinitiatieven uit Duitsland, België en Nederland om te brainstormen over de vraag hoe het huidige klimaat binnen de podiumkunsten gezonder en toekomstbestendig kan worden gemaakt als het gaat om productieomstandigheden. Het kunstenaarsinitiatief State of the Arts uit Brussel opperde het idee van een Fair Practice Label voor een eerlijke praktijk. Dat was aanleiding om ook in Nederland een Fair Practice Code in het leven te roepen, die gedragen moest worden door de hele sector, zowel door werkgevers en subsidiënten als werknemers en onafhankelijken. Kunsten ’92 sloot zich al snel aan bij de initiatiefnemers, waaronder Het Transitiebureau en BKNL.
Digitale toegankelijkheid is sinds kort ook een verplichting voor culturele organisaties. Hoe ga je hiermee aan de slag?
De vier principes van de Code Culturele Diversiteit op een rijtje.
Om het cultuurbestel inclusiever te maken, pleit Anna Elffers dat een andere kijk op cultuurparticipatie nodig is.