Eerlijk is eerlijk, ik praat ook makkelijker over de hoogte van een vergoeding als ik naar mijn idee te weinig betaald krijg voor een klus. Wat op zich al opvallend is: trots zijn op een goed uurtarief is nadrukkelijk not done in de Nederlandse cultuursector. Dat praten over inkomsten ook in de cultuursector een taboe is, bleek weer toen ik voor dit artikel een mailtje rondstuurde en een oproep plaatste op Facebook, met de vraag of mensen wilden delen wat ze verdienen. Na wat aandringen verzamelde ik zo’n honderd reacties. Dat viel niet mee. Veel mensen wilden zelfs hun inkomen niet noemen als ik ze nadrukkelijk anonimiteit beloofde. Het zou jammer zijn als het taboe stand houdt, want daarmee is ook een open gesprek over beloningen in de cultuursector lastiger. En hou je onwetendheid in stand (bijvoorbeeld over het verschil tussen uurloon in vaste dienst en het uurtarief van een zelfstandige), en daarmee een belangrijk deel van het probleem.
Lees hier de resultaten van het onderzoek naar de praktijkervaringen van zzp'ers met uurtarieven.
In dit artikel beschrijft Jan Zoet hoe De Fair Practice Code tot stand is gekomen, en wat het precies inhoudt.
Platform ACCT initieert i.s.m. Cultuurmarketing een ketentafel om richtlijn tarieven voor marketing en communicatiewerkzaamheden te ontwikkelen.