Digitalisering & diversiteit in crisistijd

De toekomst van de kunst is nu

Met de noodgedwongen sluiting van onze cultuurhuizen zijn we als sector massaal aan het vernieuwen geslagen. De kunst­programmering ondergaat een ongekende digitale transformatie. Het grootstedelijk publiek waar we lonkend naar smachten, is in toenemende mate digitaal én divers – en vormt zo twee kanten van dezelfde medaille.

Door Clayde Menso

Clayde Menso is algemeen directeur van Amerpodia. Daarvoor was hij onder andere directeursbestuurder van het Amsterdams Fonds voor de Kunst en programma­manager Cultuur bij Stichting DOEN.
Fotografie

Martijn Halie & Carlos Berkhout

Rein Wolfs, directeur van het Stedelijk Museum Amsterdam, stelde onlangs in een interview in Metropolis M dat bepaalde zaken die vóór de coronacrisis belangrijk werden geacht, zoals de roep om meer diversiteit en inclusiviteit, minder aandacht krijgen zodra er geen geld is. Overleven staat voorop. Dit concludeert ook Zoë Papaikonomou, zelfstandig onderzoeker en adviseur diversiteit en inclusie, in haar artikel ‘Inclusief de crisis door?’

Diversiteit en inclusie zijn in coronatijd bij sommige instellingen onmiddellijk op een laag pitje gezet. Uit opeenvolgende jaarrapporten van het Centraal Bureau voor de Statistiek spreekt een neer­gaande lijn: de werkloosheid onder mensen met een niet­-westerse migratieachtergrond stijgt in tijden van (economische) crisis onevenredig hard, omdat zij vaker werken op basis van tijdelijke contracten en daarmee als eerste hun baan verliezen. Wat te doen nu budgetten onder druk staan door de crisis? En sinds met het sluiten van de deuren de meeste energie uitgaat naar de uitvoering van een gedegen online strategie?