De collectie van ongeveer 1800 Franse prenten en affiches uit de fin de siècle (1890-1905) is vanwege lichtgevoeligheid en algemene omvang niet geschikt voor een permanente tentoonstelling. Toch droomde het Van Gogh Museum ervan deze verzameling voortdurend en aan iedereen tentoon te stellen. Dit is nu mogelijk door , die continue up-to-date wordt gehouden met nieuwe aanwinsten.
Dankzij de keuze om deze collectie online te laten zien, kan het Van Gogh Museum verschillende doelgroepen bedienen. Zo kunnen de kunstliefhebbers van de fin de siècle hun favoriete werken bekijken op een manier waarop dat normaal gesproken niet kan in het museum. Een voorbeeld hiervan is de zoom-in functie, die deze bezoekers de mogelijkheid geeft om alle werken tot in de kleinste details te bekijken. Wellicht ontdekken bezoekers zo iets nieuws over de techniek van de werken.
Daarnaast is het ook mogelijk om verbanden tussen de kunstwerken te ontdekken met behulp van meer dan 1.300 tags die verschillende thema’s, stromingen en invloeden onderscheiden. Deze functie maakt de website ook gebruiksvriendelijk: bezoekers kunnen de collectie vanuit hun eigen interesses benaderen. De kunstliefhebber kan steeds terugkeren voor een nieuwe ervaring, omdat de collectie voortdurend herzien en verrijkt wordt.
Door de lagen van informatie die de site aanbiedt, krijgen bezoekers een haast gepersonaliseerde ervaring. Hierdoor staat beleving centraal en dit heeft als doel om de bezoeker zich meer verbonden te laten voelen met de collectie van het Van Gogh Museum.
Nu de site gelanceerd is, start het museum binnenkort met een tweede usabilityonderzoek om de website nog beter aan te laten sluiten bij de wensen van het publiek. Aan de hand van de resultaten van dit onderzoek wordt de site verder doorontwikkeld. Hierbij richt het museum zich op twee doelgroepen: de kunstliefhebber (van kunst rond 1900) en wetenschappers.
Het museum gaat testen of de collectie en bijbehorende informatie goed genoeg gevonden wordt door deze doelgroepen en of de website ondanks de grote hoeveelheid aan data nog steeds (visueel) aantrekkelijk genoeg is voor de cultuursnacker.